Kurabiyelik müessesesi

'Kurabiye'; çabuk dağılıveren ebeveyne taktığımız isimdir. Çocuk, ebeveyninin dağılacağını bilirse, ona bir şeyleri anlatmayı bırakır. Çocuk, kendini ve ebeveynini korumak ister. Ebeveynin -hele ki kendisi sebebiyle- üzüleceği, öfkeleneceği, panikleyeceği, uykusuz kalacağı, takılıp kalacağı, hayata küseceği, kahrolacağı durumlarla karşı karşıya kalmasını istemez. Çocuğun önemsiz şeyleri anlatmayı bırakması, günlük muhabbetlerin azalması, giderek ilişkinin uzaklaşmasına, kopmasına sebep olur. Ancak önemli şeylerin anlatılmaması ve “Annem babam duyarsa, kızar, üzülür, okulu basar, ceza verir, insanları döver, sinir krizi geçirir, kaldıramaz” gibi sebeplerle anlatılmaması, sadece ilişkiyi koparmaz, çocuğun zarar görmesine de sebep olur. Birisi onu rahatsız ettiğinde, birisi onu tehdit ettiğinde, ekranda kötü bir şey gördüğünde ve onu aklından çıkaramadığında, herhangi bir konuda ileri gittiğinde ve yaptığı şeyden pişman olduğunda, kendini iyi hissetmediğinde çocuğun gideceği kapı ebeveyndir. Kime gitsin? Aklı kendi kadar ya var ya yok olan arkadaşlarına mı? Orada yargılanmadan (Sen buna sebep olacak ne yaptın? Öyle yapmasan böyle olmazdı! demeden) dinleneceğini ve yardım alacağını bilen çocuk rahatça rehberine, sığınağına, güvenli limanına koşabilir. Ancak ebeveynlerinin dağılıvereceğinden endişe eden çocuk, acı verici durumlarla tek başına başa çıkmaya çalışır, hatta çoğu durumda başa çıkamaz, zarar görmeye devam eder. Dünya kötü bir yerdir o çocuk için ve çocuk o kötü dünyada yalnızdır; zarar görmeye mahkumdur. Yeter ki ebeveynleri üzülmesin, kırılmasın, kızmasın, kurabiye gibi dağılmasın diye, zarar görmeyi kabul etmiştir. Bizim görevimiz çocuklara rehberlik etmektir. Çocukları korkutmak, suçlamak, duygularımızı kontrol edemeyip patlayıp durmak iyi bir rehberin özelliklerinden değildir. İyi bir rehber, kriz anlarında soğukkanlı olabilir. İyi bir rehber, sahip olduğu bilgi ve deneyimi yolcularla paylaşabilir. İyi bir rehber, yardım çağırmayı bilir. İyi bir rehber, işler ters gittiği zaman, birbirini suçlamaktansa, kenetlenmenin ve dürüstlüğün hayatta kalma şansını arttırdığını henüz yolculuğun başında, herkese çoktan öğretmiştir.